top of page
LITERATUUR
Kijkwijzer opdracht
Hebban olla vogala nestas hagunnan hinase hic anda thu, wat unbidan we nu?
Je zou het niet zeggen, maar dit is Nederlands. Het is één van de alleroudste geschreven zinnen in de Nederlandse taal. Hij is wel 1000 jaar oud.
Als je het vertaald naar het Nederlands van nu, staat er letterlijk:
'Hebben alle vogels nesten begonnen behalve ik en jij; wat wachten we nu?'
Als je dat eenmaal weet, is het niet zo moeilijk meer te bedenken wat er bedoelt wordt: 'Alle vogels zijn al aan het nestelen, behalve jij en ik; waar wachten we nog op?' Het zijn waarschijnlijk twee regels uit een liefdesliedje; de oudste Nederlandstalige love song dus!
Hieronder vind je nog zo'n oude tekst. Het is uit de 14e eeuw, en het verteld een verhaal over een vos die Reynhaerde heet. Probeer nu dit gedicht eens te vertalen naar de Nederlandse taal van nu!
Het was in eenen tsinxen daghe
Het was in eenen tsinxen daghe,
Dat beede bosch ende haghe
Met groenen loveren waren bevaen.
Nobel, die coninc, hadde ghedaen
Sijn hof crayeren over al,
Dat hi waende, hadde hijs gheval,
Houden ten wel groeten love
Doe quamen tes sconinx hove
Alle die diere, groet ende cleene,
Sonder vos Reynaert alleene.
Hi hadde te hove so vele mesdaen
Dat hire niet dorste gaen.
Die hem besculdich kent, ontsiet!
Also was Reynaerde ghesciet.
Ende hier omme scuwedi sconinx hof,
Daer hi in hadde crancken lof.
Doe al dat hof versamet was,
Was daer niemen, sonder die das,
Hine hadde te claghene over Reynaerde,
Den fellen metten grijsen baerde.
(Vind je dit veel te moeilijk? Zit je in een basisklas? Dan mag je ook een vertaling maken van het Nederlands volkslied).
Nederlands volkslied
(Eerste couplet)
Wilhelmus van Nassouwe
Ben ick van Duytschen Bloedt,
Den Vaderland ghetrouwe
Blijf ick tot inden doet;
Een Prince van Orangien
Ben ick vry onverveert.
Den Coninck van Hispangien
Heb ick altijt gheeert.
(Zesde couplet)
Mijn schilt ende betrouwen
Zijt ghy, O Godt, mijn Heer.
Op U soo wil ick bouwen,
Verlaet my nimmermeer;
Dat ick doch vroom mag blijven
Erwin Olaf
bottom of page